Vondelpark
Gijs
van Oenen
Als
kind woonde ik in Amsterdam vlak bij het Vondelpark. Ook toen al een
mooie
buurt, hoewel nog iets minder op stand, en zeker minder poenerig, dan
nu.
Behalve om te wandelen was dat park van oudsher ook heel geschikt om te
fietsen en om de hond uit te laten. Voor
fietsers waren er fietspaden, voor wandelaars wandelpaden, en voor de
honden lekker
grote grasvelden.
In het park was je even vrij van het
gedoe in de rest van de stad en de wereld. Natuurlijk moest je af en
toe wat
voor elkaar inschikken. Fietsers namen wel eens paden die voor
wandelaars waren
bedoeld. Wandelaars liepen, en lopen, uitgebreid op fietspaden. En
honden lopen
overal. Ze doen hun behoefte op het gras, waar mensen willen zitten,
liggen of
voetballen. Dat gaf enige hinder, maar regels waren niet nodig. Men
gedoogde elkaar
en iedereen voelde zich welkom.
De eerste ingrijpende verandering
was het zogenaamde parkslapen van de hippies, eind jaren zestig. Daar
was op
zichzelf niets mis mee, maar wel met de enorme rotzooi die zij
vervolgens
achterlieten. En met de melkflessen die zij uit portieken zoals de onze
jatten
(melk en brood werden daar toen nog door melkboer en bakker aan huis
gebracht).
In het park was je niet meer zo vrij van het gedoe van de samenleving,
maar tot
ernstige ongeregeldheden leidde het niet.
Hoe anders is het nu! Blijkens haar
‘Conceptnota gebruik Vondelpark’ wil het stadsdeel
Oud-Zuid het
‘cruisen’ door homo’s gedogen maar tegelijk strenger
controleren op loslopende honden. Honden op het fietspad veroorzaken
meer
overlast dan openbare seks door homo’s, is de gedachte. Seks in het
openbaar is
weliswaar verboden maar, aldus de stadsdeelvoorzitter, het cruisen in
en rond
het rosarium bestaat al heel lang en heeft daarom bestaansrecht. Een
rare
redenering, want zijn die honden er niet ook al heel lang? Langer dan
cruisende
homo’s, staat mij bij.
Het oude gedogen is hoe dan ook voorbij.
Honden mogen alleen nog maar poepen bij speciale hondenpoephaltes en
voetballers alleen nog maar voetballen op speciale kunstgrasvelden. De
nu
officieel gedoogde homo’s mogen cruisen, maar alleen in het rosarium.
Speciale
borden zijn er verder voor zonnebaden (niet naakt), muziek (niet
versterkt), skaten
(niet hier) en picknicken (geen vuur). Maar wat doen we met – ik noem
maar wat
– skatende homo’s, voetballende honden en cruisende muzikanten? Nieuwe
nota’s
en nieuwe borden zijn onvermijdelijk. Echt welkom zijn we niet meer.
U kunt ook: