Erasmus Universiteit Rotterdam [ Erasmus University home page | Dept. of Philosophy home page ]
 
 
 
 

Vondelpark


Gijs van Oenen


 


Als kind woonde ik in Amsterdam vlak bij het Vondelpark. Ook toen al een mooie buurt, hoewel nog iets minder op stand, en zeker minder poenerig, dan nu. Behalve om te wandelen was dat park van oudsher ook heel geschikt om te  fietsen en om de hond uit te laten. Voor fietsers waren er fietspaden, voor wandelaars wandelpaden, en voor de honden lekker grote grasvelden.

            In het park was je even vrij van het gedoe in de rest van de stad en de wereld. Natuurlijk moest je af en toe wat voor elkaar inschikken. Fietsers namen wel eens paden die voor wandelaars waren bedoeld. Wandelaars liepen, en lopen, uitgebreid op fietspaden. En honden lopen overal. Ze doen hun behoefte op het gras, waar mensen willen zitten, liggen of voetballen. Dat gaf enige hinder, maar regels waren niet nodig. Men gedoogde elkaar en iedereen voelde zich welkom.

            De eerste ingrijpende verandering was het zogenaamde parkslapen van de hippies, eind jaren zestig. Daar was op zichzelf niets mis mee, maar wel met de enorme rotzooi die zij vervolgens achterlieten. En met de melkflessen die zij uit portieken zoals de onze jatten (melk en brood werden daar toen nog door melkboer en bakker aan huis gebracht). In het park was je niet meer zo vrij van het gedoe van de samenleving, maar tot ernstige ongeregeldheden leidde het niet.

            Hoe anders is het nu! Blijkens haar ‘Conceptnota gebruik Vondelpark’ wil het stadsdeel Oud-Zuid het ‘cruisen’ door homo’s gedogen maar tegelijk strenger controleren op loslopende honden. Honden op het fietspad veroorzaken meer overlast dan openbare seks door homo’s, is de gedachte. Seks in het openbaar is weliswaar verboden maar, aldus de stadsdeelvoorzitter, het cruisen in en rond het rosarium bestaat al heel lang en heeft daarom bestaansrecht. Een rare redenering, want zijn die honden er niet ook al heel lang? Langer dan cruisende homo’s, staat mij bij.

            Het oude gedogen is hoe dan ook voorbij. Honden mogen alleen nog maar poepen bij speciale hondenpoephaltes en voetballers alleen nog maar voetballen op speciale kunstgrasvelden. De nu officieel gedoogde homo’s mogen cruisen, maar alleen in het rosarium. Speciale borden zijn er verder voor zonnebaden (niet naakt), muziek (niet versterkt), skaten (niet hier) en picknicken (geen vuur). Maar wat doen we met – ik noem maar wat – skatende homo’s, voetballende honden en cruisende muzikanten? Nieuwe nota’s en nieuwe borden zijn onvermijdelijk. Echt welkom zijn we niet meer.

 

 
 



 Deze tekst verscheen als column in Erasmus Magazine van 10 april 2008


U kunt ook: