U kunt ook:
[ Erasmus University home page | Dept.
of Philosophy home page ]
Virtual reality
Gijs
van Oenen
In
de wondere wereld van de nieuwe media kan er van alles wat in het
gewone leven
niet kan. Zo kunnen we in games en in bijvoorbeeld Second Life vliegen,
teleporteren, doodgeschoten worden zonder dood te gaan, er
onweerstaanbaar
aantrekkelijk uitzien, van geslacht en leeftijd veranderen, de
wereldheerschappij veroveren, de halve stad in puin leggen, en wat er
zoal nog
meer in het collectieve onderbewustzijn ronddwaalt.
Maar er kan ook van alles wat in het
gewone leven ook kan! Dat viel me op aan enkele recente berichten over
de
nieuwe media. Zo is er een nieuwe editie van Grand Theft Auto op de
markt, een
game waarmee je virtueel auto’s kunt jatten en daarmee anderen overhoop
rijden.
Heel realistisch: wereldwijd zijn verkeersongelukken de op een na
belangrijkste
doodsoorzaak bij jongeren. Het realisme van Second Life is wat minder
cru.
Allerlei ‘echte’ instellingen zoals banken en universiteiten openen
vestigingen
in Second Life, dat daardoor steeds meer op First Life gaat lijken.
Maar ook
hier is misdaad een belangrijk element in het realisme: ook in Second
Life
kunnen we worden beroofd, opgelicht en wie weet ook gezakkenrold.
Je zou het opmerkelijk kunnen noemen
dat virtuele werelden worden gebruikt om de meest grofstoffelijke
activiteiten
uit de werkelijke wereld te recyclen. Maar nog veel opmerkelijker is
dat de
virtuele werelden vooral juist het schouwtoneel worden van de virtuele activiteiten van de echte
wereld. Zo bestaan er in de wereld van Grand Theft Auto eigen
nieuwsuitzendingen, en zelfs een eigen soapopera die men op televisie
in de
GTA-bars kan volgen. Onder het genot van een – virtueel – biertje hoeft
men zo
ook in de virtuele wereld de deur niet meer uit.
De logische voortzetting hiervan
treffen we aan in Second Life. Als we een virtuele nieuwsuitzending
willen
zien, moet iemand met de camera de virtuele wereld in, nietwaar. En
inderdaad
kunnen in Second Life nu ook films worden gemaakt! Virtuele
gebeurtenissen
worden met virtuele camera’s vastgelegd en aan een virtueel publiek
getoond. En
natuurlijk kan iemand ook weer een virtuele ‘The making of…’ van zo’n
virtuele film
maken.
Behalve rondhangen en kletsen moeten
we nu in de virtuele wereld dus ook het virtuele nieuws volgen alsmede
de
soaps, naar de film gaan, zelf foto’s en video’s maken, en natuurlijk
op een
virtuele videorecorder programma’s opnemen. En ongetwijfeld staat ook
de
virtuele wereld binnenkort vol camera’s om de misdaad daar tegen te
gaan. Virtueler
dan virtueel, en ongekend realistisch.
U kunt ook: