Erasmus Universiteit Rotterdam [ Erasmus University home page | Dept. of Philosophy home page ]
 
 
 
 

Verkocht


Gijs van Oenen


 

 

In mijn woonkamer staat nog de doos waarin een tijdje geleden een nieuwe computer werd afgeleverd. Erin zit de oude computer, in afwachting van een nieuwe bestemming. Of die ooit gaat komen is de vraag, want wie zit er tegenwoordig te wachten op een computer van vijf jaar oud? Afijn, het gaat me nu even niet om de computer, maar om de doos.

            Daarop staan een vrouw en een man, allebei jong en aantrekkelijk. Zij zit op een comfortabele bank, hij op de grond tussen haar benen. Op de achtergrond zien we vaag een vensterbank met een schaal en wat snuisterijen.  Opvallend is in eerste instantie dat dit tafereeltje weinig te maken heeft met het produkt dat ermee wordt verkocht. Integendeel zelfs: het gelukkige paar is bij uitstek ongemedieerd. Nergens zien we techniek, noch kijken ze TV, zo kunnen we opmaken uit hun blik.

            Die blik is wat me het meest fascineert. De man kijkt ons aan, bijna recht voor zich uit, zijn ogen ietwat geloken, met een stoere, wat ondoorgrondelijke blik. Hij ziet er tevreden uit. Misschien door de liefhebbende vrouw achter hem, misschien door het vooruitzicht dat hij straks zijn nieuwe aankoop kan installeren en uitproberen. De vrouw heeft haar armen om hem heen geslagen en glimlacht blij. Daarbij kijkt zij ons meer schuins aan, met haar hoofd meer opzij dus. Haar blijdschap geldt misschien de nieuwe computer, maar meer waarschijnlijk de tevredenheid van haar man.

            Dit alles viel me eerlijk gezegd pas op toen door toeval de zak hooi voor de cavia’s naast de computerdoos kwam te staam. Op die grote zak stond ook een plaatje. Op de voorgrond zien we een cavia met een tevreden blik bijna recht in de lens kijken. Zo van: fijn, straks krijg ik nieuw hooi. Vlak achter de cavia zit een konijn. Die houden ook van zulk hooi, en kunnen het goed met cavia’s vinden. Het konijn ziet er blij uit en kijkt ons wat meer schuins aan. Wat dit beestje denkt vind ik moeilijker te zeggen, maar een vermoeden dringt zich inmiddels op.

            Zo brengt een produkt ons geluk. Voor de een is dat produkt een computer, of hooi, voor de ander het geluk van de een. En vaag door de afbeeldingen heen schemert de obscene grijns van de fabrikant, die het plaatje bedenkt maar het niet uitmaakt of we van het een gelukkig worden of van het ander. Eenmaal andermaal verkocht!

 

 

 

 



 Deze tekst verscheen als column in Erasmus Magazine van 27 maart 2008


U kunt ook: