Erasmus Universiteit Rotterdam [ Erasmus University home page | Dept. of Philosophy home page ]
 
 
 
 

Peter en Louis


Gijs van Oenen

 

 

 

We waren het haast alweer vergeten, maar niet zo heel lang geleden liep hij zich nog warm voor het ambt van minister-president: Peter R. de Vries. Helemaal serieus was het misschien niet, maar helemaal toevallig ook niet. Peter R. heeft iets –  iets waaraan ik weer werd herinnerd toen ik samen met 6.999.999 anderen op 3 februari naar zijn televisieprogramma keek over de verdwijning van Natalee Holloway.

            Jan Peter heeft het niet, Wouter heeft het ook niet, en André zeker niet. Peter R. heeft het wel. Wie het ook heeft, als een van de weinigen, is Louis van Gaal. Louis heeft het in overvloed, meer wellicht nog dan Peter R. De vraag is: wat is het? Over welke X-factor hebben we het hier?

            Charisma is het niet, niet echt althans. Voor Louis of Peter vallen we niet vanwege hun charme of uitstraling, zoals bijvoorbeeld wel voor Bill Clinton. Louis is meestal nors, Peter nogal lijzig. Het zijn geen verleiders van de camera, zoals Matthijs. Of olijke krullebollen, zoals Jeroen en Bas.         Is het dan misschien dat zij weten waarover zij het hebben – bij Louis voetbal, bij Peter misdaad? Dat komt al dichter in de buurt. Beiden zijn onbetwiste vaklieden – geen eendagsvliegen die door de media worden gehyped, maar eerder volharders, die meer ondanks dan dankzij hun mediagaven op de buis blijven verschijnen. Beiden hebben iets obstinaats, ik zou bijna zeggen iets protestants..

            Nu ga ik echt iets ergs zeggen: wat Louis en Peter nog wel hebben en al die anderen niet is ethiek. Daarmee bedoel ik niet dat ze dominees zijn, of onkreukbaar, of grote moralisten. Ik denk wel dat ze dat zijn, maar dat is het punt niet, of niet helemaal. Ze zijn bloedserieus bezig met hun vak en doen geen enkele moeite alle belangstellenden daarvoor te behagen. Eerder tonen ze zich verstoord, of zelfs chagrijnig. Ze zijn eerder als leraren die niet te beroerd zijn om het voor de zoveelste keer ook aan de domste leerling nog eens uit te leggen, niet om te behagen maar eenvoudig om te laten zien hoe het zit.

            Temidden van al die Matthijzen, Bassen en andere populisten vind ik dat een verademing. Ik zou Peter of Louis niet willen als premier, maar ik vind ze wel de meest eigenzinnige en onverstoorbare verschijningen op de nationale buis. Zoals Louis zou zeggen: zijn wij nu zo bijzonder, of jullie zo onbeduidend?

 

 

 



 Deze tekst verscheen als column in Erasmus Magazine van 14 feburari 2008


U kunt ook: