U kunt ook:
[ Erasmus University home page | Dept.
of Philosophy home page ]
Free running
Gijs van Oenen
Free
running is een vorm van lichaamskunst waarin fysieke urbane objecten
niet als
obstakels dan wel richtingbepalers worden ervaren, maar letterlijk en
figuurlijk gebruikt als afzet- en oriëntatiepunten voor een
vloeiende beweging
die uitdrukking geeft aan een zelfbepaald ‘parcours’. Het is de
gestyleerde, op
zelfexpressie en vloeiende vorm gerichte uitwerking van parkour,
ontstaan als ontsnappingstechniek gericht op
doelmatigheid, effectiviteit en snelheid. De beoefenaren zijn doorgaans
jonge mannen,
atletische types die van de ene dakrand naar de andere springen, over
hekken,
muren, banken en richels glijden en stuiteren, met koprollen en
salto’s,
gehurkt of gestrekt, alles zo naar het uitkomt en de omgeving het
ingeeft.
Een van de ‘frontrunners’ van de
beweging is Sébastien Foucan.
In zijn onlangs verschenen fraaie boekje Free running.
Find your way laat hij
zien waar het om gaat. In beeld, maar ook in woord: het boek biedt
tevens een
filosofie van de free runner. Het is een vorm van zelfontwikkeling,
maar ook
van onthechting. Het gaat om een houding, een ervaring, om het opgaan
in de
activiteit. Je bent deelnemer, geen toeschouwer, maar het is geen
wedstrijd. De
bevrediging zit in de actie, in de ‘flow’, de herhaling, de oefening,
de
performance. Het doel is pure activiteit – het rennen zelf; een
beweging die
streeft naar beweging.
Free running is eigenzinnig,
heterodox, en niet sectarisch. Het vraagt en het geeft inspiratie. Het
gaat
letterlijk en figuurlijk erom de eigen weg te vinden, maar tegelijk
altijd een
andere route te nemen, open te staan voor verschil maar tegelijk de
eigen
grenzen te kennen, de fysieke en de mentale. Boven alles geldt: ‘Keep
moving forward – no matter what obstacles you face’.
Misschien is free
running een reactie op de steeds
restrictievere inrichting van de samenleving, ook in fysieke zin. De
omgeving
wordt steeds dwingender, om onze behoefte aan ‘veiligheid’ te
bevredigen. Omdat
wij onszelf kennelijk niet meer weten te gedragen en ook moeilijk nog
aanspreekbaar zijn op wangedrag, moeten we steeds meer letterlijk
worden
‘aangestuurd’ door de fysieke vormgeving van onze omgeving, door de
objecten om
ons heen. Denk aan dranghekken, verkeersdrempels, OV-chippoortjes en
camera’s
aan lantarenpalen.
Voor de freerunner verschijnen zulke
objecten heel
anders: voor hem zijn het afzetpunten, landingsbanen, flip-overs en
klimpalen.
Hij onttrekt zich zo op een originele en vernieuwende manier aan ‘de
omgevingsdwang’.
Deze speelse omgang met onze maatschappelijke ijkpunten is wat de free
runner
vrij maakt. Waarheen of waartoe, dat doet er niet toe. Keep
moving forward!
Zie ook de video Jump
Britain.
U kunt ook: