U kunt ook:
[ Erasmus University home page | Dept.
of Philosophy home page ]
Je weet het niet
Gijs
van Oenen
Vanmiddag
probeerde ik in te loggen op de site van de Postbank, om te kijken
hoeveel geld
er nog op mijn rekening staat. Het blijft fascinerend dat je zo
rechtstreeks in
de computer van de bank kan kijken en zien wat er zoal op je rekening
is bij-
en afgeschreven. Vooral dat laatste natuurlijk. En bij zo’n blik blijft
het een
eigenaardig besef dat mijn kapitaaltje niet bestaat uit een stapeltje
duizendjes, of een staafje goud, maar uit louter een paar kilobyte aan
informatie, nietige moleculen in een computergeheugen die je hooguit
met een
elektronenmicroscoop werkelijk zichtbaar zou kunnen maken.
Maar vanmiddag ging het anders. Het
scherm waarop ik mijn naam en wachtwoord moet intypen, zag er ongeveer
hetzelfde, maar toch net anders dan normaal uit. Zoiets is alarmerend.
De site
zal toch niet gehackt zijn? En normaal staat er altijd een waarschuwing
in dit
venster, zoiets als: ‘Controleer of het internetadres begint met
“https://blurb”. Die waarschuwing stond er nu niet. Nog alarmerender.
Is dit
wel kosher?
Het kan natuurlijk dat de Postbank
zelf het loginscherm heeft veranderd. Ik zou het fijn vinden als ze dat
er dan even
bij hadden gezet. Maar een eventuele hacker kan natuurlijk net zo goed
zo’n
waarschuwing erbij typen. Anderzijds, als het een hacker is, dan had
hij of zij
het Postbankscherm toch makkelijk wat beter kunnen namaken?
En soms krijg ik bij willekeurige
sites op Internet opeens een melding dat ‘het veiligheidscertificaat
van deze
site niet is ondertekend’, althans niet op een wijze die mijn computer
goedkeurt.
Maar hoe weet ik of dat certificaat zelf niet door een hacker is
aangemaakt? En
eigenlijk geldt hetzelfde gewoon op straat. Als ik een politieman om
zijn
legitimatie vraag, hoe weet ik dan dat wat hij mij toont echt door de
politie
is verstrekt? Als er wat rode en blauwe strepen op staan, of het woord
‘politie’? Dat kan mijn neefje vast op de computer in vijf minuten
namaken, of
zelfs mooier.
En
nu blijkt ook nog de OV-chipkaart definitief gekraakt –
in eerste instantie daadwerkelijk met een
microscoop, om te kijken hoe de moleculen in het chipje op elkaar zijn
gestapeld,
als waren het muntjes of bankbiljetten. Zo’n kaart heb ik ook, en erop
staat
mijn treinabonnement ter waarde van zo’n slordige drieduizend euro. Hoe
weet ik
of dat er nog op staat? Er zit maar een ding op: ik ga hem meteen
openzagen.
U kunt ook: