U kunt ook:
[ Erasmus University home page | Dept.
of Philosophy home page ]
NoordZuid
Gijs van Oenen
Het
is crisis, niet zo’n beetje ook, maar in de hoofdstad hebben ze meteen
een
pakket maatregelen paraat. De werkloosheid stijgt, maar in Amsterdam
hebben ze
een mooie vacature. De bestedingen stagneren, maar in Mokum komen ze
met een
ongeëvenaarde injectie voor de bouwnijverheid. Het is een
samenhangend pakket
ook nog: de stimulans betreft de Noord-Zuidlijn en de vacature de
verantwoordelijk wethouder.
Wie heeft er zin aan? Je zou bijna
zeggen: daar is een Rotterdammer voor nodig. Ga d’r maar aan staan: een
project
dat nog niet half af is maar toch al veertien jaar achter loopt op
schema – het zou uiterlijk 2003 klaar
zijn. De
lastigste helft moet nog komen, maar de tekorten zijn nu al
astronomisch. Komt vooral
door de ‘stelposten’ die onder Duco Stadig, toenmalig wethouder namens
de PvdA,
rijkelijk in de begroting waren opgenomen. Dat blijkt te betekenen:
‘stel’ dat
het meer wordt dan begroot, dan betaalt de gemeente het. Dat wil zeggen
de
Amsterdammers, zoals ik.
Waarom moest die lijn er zonodig
komen? Gewoon jaloezie denk ik. Rotterdam bouwde midden jaren negentig
een
chique verbinding tussen Noord en Zuid: de Erasmusbrug. Meteen het
beeldmerk
van de stad, voor de weggeefprijs van 165 miljoen. Amsterdam dacht: dat
kunnen
wij ook. Alleen ons IJ is te mooi om een brug overheen te zetten midden
in de
stad, dus wordt het een tunnel. Net zoals onder het Kanaal, of onder
het Haagse
Spui.
De NoordZuidlijn combineert de
financiële rampen van de Kanaaltunnel met de natte voeten van de
Haagse tramtunnel:
een typisch geval van synergie. De meest geavanceerde
waarnemingsapparatuur
werd ingezet om maar de kleinste verzakkingen subiet te kunnen
signaleren en
ondervangen. Maar toen een bewoner van de Vijzelgracht, zelf nota bene
bouwdeskundige, op een zondagavond aanklopte bij de opzichter omdat
zijn deur
niet meer open ging kreeg hij nul op het rekest. Gaat u rustig slapen
meneer.
Goede raad is nu duur. Eigenlijk is
alles duur: doorgaan kost minimaal anderhalf miljard. Exclusief nieuwe
lekkages
en verzakkingen. De boel weer dichtgooien? Kost ook een miljard! Maar
er is ook
een meevaller: verpatsen van de NUON aan een Zweeds staatsbedrijf –
grappige
manier van privatiseren trouwens – levert de gemeente bijna precies dat
sommetje op. Kuilen graven en ze weer dichtgooien: het is de meest
klassieke
vorm van werkverschaffing die er bestaat. Klassiek staaltje Amsterdamse
sociaal-democratie. Of is het meer een geval van tunnelvisie?
U kunt ook: