Erasmus Universiteit Rotterdam [ Erasmus University home page | Dept. of Philosophy home page ]
 
 
 
 

Hondebaan



Gijs van Oenen



 

Weleens een fret gezien? Een hoop kinderen in het Amsterdamse Erasmuspark niet. Ikzelf trouwens ook niet. Opgewonden holden ze achter het bontgekleurde diertje aan. Wat zou het zijn? Een eekhoorn? Een marter? Een wasbeertje? Een fret dus. Zei de eigenaar, een man van een jaar of veertig, die ook achter zijn huisdier aan rende. Hij bleek het dier wel vaker in het park uit te laten.

Het beestje rende weliswaar watervlug weg, in een typische ronde galop met een bolle rug, en glipte nog even een paar keer door de baas zijn vingers, maar liet zich dan toch gewillig vangen. Waarna het spelletje weer opnieuw begon. Uiteindelijk vond het dier het welletjes en ging uit zichzelf welopgevoed naast de fiets van zijn baasje zitten, zo van: ‘Nou, nu maar weer naar huis!’

Het Erasmuspark is een druk gebruikt, maar relaxed en gezellig buurtpark. Het is minder bekend – en gelukkig maar! – dan het even verderop gelegen Westerpark. Dat is architectonisch mooier en je kunt er naar de fijne Bakkerswinkel. Maar inmiddels is het ook de hotspot geworden van de hoofdstedelijke creatieve industrie, met zijn onvermijdelijke luidruchtige dance-parties en high-society events.

In dat Westerpark, vlak bij de uitgang richting Haarlemmerpoort, ligt ook een speciaal veldje waar hondentrainingen plaatsvinden. Je kunt daar op zaterdagochtend cursussen volgen om je hond op te voeden. Leuk om te zien; vrienden van mij met een puppie doen het ook. Zitten, liggen, wachten, volgen – het duurt niet lang of de dieren hebben alles netjes onder de knie. Gezeggelijke beestjes, net als de fret.

Elders in de stad zie je mensen vergeefse pogingen doen om zonder cursus hun dieren tot ordelijk gedrag te bewegen. NEE, hierrrrr! ZIT! Blijf staan! AF! NIET doen, NIET. Stemvolume en schelle toon moeten het gebrek aan opvoeding compenseren. Maar evengoed stoppen zij een hoop opvoedkundige energie in de dieren. Meer dan de mensen tegenwoordig in zichzelf en hun kinderen stoppen, zou je zeggen. Hun eigen gedrag op straat laat vaak nogal te wensen over. De dieren moeten nu doen wat wij zelf niet meer kunnen opbrengen.

En misschien zijn hond en fret inderdaad ontvankelijker dan wij. En kunnen ze straks, netjes opgevoed als ze zijn, het goede voorbeeld gaan geven. Aan ons dus. Moeten we weer naar cursus, maar dan zijn de rollen omgedraaid en moet de mens op aanwijzing van de hond netjes leren zitten, pootjes geven en op zijn beurt wachten. Een hondebaan met toekomst.

 

 


 

Deze tekst verscheen in Erasmus Magazine van 18 juni 2009



U kunt ook: