Hondebaan
Gijs van Oenen
Weleens
een fret gezien? Een hoop kinderen in het Amsterdamse Erasmuspark niet.
Ikzelf
trouwens ook niet. Opgewonden holden ze achter het bontgekleurde
diertje aan.
Wat zou het zijn? Een eekhoorn? Een marter? Een wasbeertje? Een fret
dus. Zei
de eigenaar, een man van een jaar of veertig, die ook achter zijn
huisdier aan
rende. Hij bleek het dier wel vaker in het park uit te laten.
Het beestje rende weliswaar watervlug weg,
in een
typische ronde galop met een bolle rug, en glipte nog even een paar
keer door
de baas zijn vingers, maar liet zich dan toch gewillig vangen. Waarna
het
spelletje weer opnieuw begon. Uiteindelijk vond het dier het welletjes
en ging
uit zichzelf welopgevoed naast de fiets van zijn baasje zitten, zo van:
‘Nou,
nu maar weer naar huis!’
Het Erasmuspark is een druk gebruikt, maar
relaxed en
gezellig buurtpark. Het is minder bekend – en gelukkig maar! – dan het
even
verderop gelegen Westerpark. Dat is architectonisch mooier en je kunt
er naar
de fijne Bakkerswinkel. Maar inmiddels is het ook de hotspot geworden
van de
hoofdstedelijke creatieve industrie, met zijn onvermijdelijke
luidruchtige
dance-parties en high-society events.
In dat Westerpark, vlak bij de uitgang
richting
Haarlemmerpoort, ligt ook een speciaal veldje waar hondentrainingen
plaatsvinden. Je kunt daar op zaterdagochtend cursussen volgen om je
hond op te
voeden. Leuk om te zien; vrienden van mij met een puppie doen het ook.
Zitten,
liggen, wachten, volgen – het duurt niet lang of de dieren hebben alles
netjes onder
de knie. Gezeggelijke beestjes, net als de fret.
Elders in de stad zie je mensen vergeefse
pogingen
doen om zonder cursus hun dieren tot ordelijk gedrag te bewegen. NEE,
hierrrrr!
ZIT! Blijf staan! AF! NIET doen, NIET. Stemvolume en schelle toon
moeten het
gebrek aan opvoeding compenseren. Maar evengoed stoppen zij een hoop
opvoedkundige energie in de dieren. Meer dan de mensen tegenwoordig in
zichzelf
en hun kinderen stoppen, zou je zeggen. Hun eigen gedrag op straat laat
vaak
nogal te wensen over. De dieren moeten nu doen wat wij zelf niet meer
kunnen
opbrengen.
En misschien zijn hond en fret inderdaad
ontvankelijker dan wij. En kunnen ze straks, netjes opgevoed als ze
zijn, het
goede voorbeeld gaan geven. Aan ons dus. Moeten we weer naar cursus,
maar dan
zijn de rollen omgedraaid en moet de mens op aanwijzing van de hond
netjes
leren zitten, pootjes geven en op zijn beurt wachten. Een hondebaan met
toekomst.
Deze tekst
verscheen in Erasmus Magazine van 18 juni 2009
U kunt ook: