U kunt ook:
[ Erasmus University home page | Dept.
of Philosophy home page ]
Gedogen moet je doen!
Gijs van Oenen
summary/samenvatting
De legitimiteit van gedogen staat onder druk; de roep om strikte handhaving neemt toe. Welbegrepen gedogen is echter een zinvolle en zelfs onmisbare vorm van rechtshandhaving. Zulk gedogen is geen nalaten, maar moet juist als activiteit en als een bepaalde houding worden begrepen, gericht op de sociaal verantwoorde vormgeving van moeilijk reguleerbare praktijken. Die vormgeving is mede afhankelijk van de ‘tijdgeest’, die uitdrukking geeft aan wat als wenselijk of aanvaardbaar overheidshandelen en burgerschap geldt. Ook, en juist, in het huidige, repressieve politieke klimaat acht ik het voor de rechtshandhaving onontkoombaar om te streven naar een versterking van het verantwoordelijkheidsgevoel van de actoren die bij (‘gedoog’)praktijken zijn betrokken – zowel burgers als ambtsdragers. Dat stelt hen in staat bij te dragen aan ‘informele rechtshandhaving’, een vorm van maatschappelijke zelfregulering inherent aan gedoogpraktijken. Goed gedogen is met name een kwestie van herstel van vermogens tot zelfregulering en zelfbeperking. Gedogen is alleen mogelijk en zinvol wanneer het deze vermogens aanspreekt en bevordert.
‘Gedogen’ – to condone or tolerate practices that contravene formal law – has long been part of Dutch legal and political practice. Recently, however, both political authorities and citizens seem to favor ‘tougher’ enforcement of legal norms. In my view, this is at least in part based on a misunderstanding of the nature of ‘gedogen’, which inevitably must form part of any sensible conception of law enforcement. Gedogen does not imply neglect or disinterest; on the contrary, it must primarily be understood as active and involved, aimed at the socially responsible regulation of problematic social practices. As an alternative to the one-sided emphasis on repressive measures, I propose to strenthen the sense of social responsiblity of actors involved in practices of gedogen, whether it be civil servants or citizens. This empowers them to contribute to ‘informal maintenance of law’, or in other words, to a socially responsible kind of social self-regulation, which rests on an internalized form of legal understanding, rather than on external or repressive enforcement.
Dit artikel verscheen in Tijdschrift
voor Veiligheid en Veiligheidsstudies, maart 2003, pp. 15-26.
U kunt ook: