U kunt ook:
[ Erasmus University home page | Dept.
of Philosophy home page ]
Rasta
Gijs van Oenen
Ooit
gehoord van vakbond De Unie? Ik eigenlijk niet, terwijl ik toch een
degelijke
politicologie-opleiding heb genoten. Of misschien is dat juist het
probleem,
want De Unie is niet klassiek en degelijk maar juist ‘eigentijds’; zij
kent geen
gestaalde kaders maar een ‘flexibele netwerkorganisatie’. In plaats van
‘geen
gezeik, iedereen rijk’, zoals de vroegere CPN, is De Unie ‘gericht op
maatwerk’. Geen Internationale, als klankbeeld van solidaire harmonie,
maar - ??!
Maar wacht eens, er is wel degelijk
een Unie-lied! Een klassieke protest-song, zou je zelfs kunnen zeggen.
In een
nieuw jasje, vanzelfsprekend. Succesvol ondernemen is immers niet meer
uitbuiting, maar ‘mensenwerk’. Winst is goed, winst moet, vindt ook De
Unie,
maar het mensenwerk wordt niet naar waarde geschat. Vandaar, in reactie
op de
dreigende overname van ABN AMRO, het strijdbare Unie-lied No
people, no
profit, geschreven door niemand minder dan George Baker. Op de wijs
van,
inderdaad, “No woman, no cry” van rasta-held Bob Marley.
Zouden ze die associatie bewust
hebben gekozen, bij de Unie? Rastafari is een religieuze stroming,
ontstaan in
de jaren dertig op Jamaica. Deze beschouwt Tafari Makonnen, beter
bekend als
keizer Haile Selassi van Ethiopië, als messias die de destijds in
slavernij
afgevoerde Afrikanen uit hun onderworpenheid zal verlossen – Afrikanen
die
overigens volgens de Rasta behoren tot de ware kinderen van
Israël, een verbond
dat ook zichtbaar is bij de Amerikaans-joodse reggaezanger Matisyahu
over wie
ik een jaar geleden op deze plaats berichtte.
Zouden ze bij de Unie menen dat het
lot van de werknemers van ABN AMRO vergelijkbaar is met dat van de
kinderen van
Israël? Zijn dat wel degelijk de nieuwe ‘verworpenen der aarde’,
de ‘verdoemden
in hongers sfeer’ die tot ontwaken worden geroepen –
“slaafgeboor’nen ontwaakt ontwaakt!”, zoals
Henriëtte Roland Holsts versie van de Internationale luidde? Of
zijn ze daar
bij de Unie gewoon ‘slave to the rhythm’, en hebben ze geen notie van
rasta?
Onwetend of niet, ze hebben vast en
zeker een trend gezet. Er staat ons nog wat te wachten! Voor de
topmannen met
hun marktconforme verlangens lijkt me ‘Get up, stand up, stand up for
your
rights’ heel geschikt, aangepast tot: ‘Raise my bonus, give me market
price’.
En dan zingen de aandeelhouders, invallend als een koor in de Griekse
tragedie,
in plaats van het onvergetelijke ‘Good friends we have, and good
friends we’ve
lost’: ‘Good stock we had, and good stock we’ve lost – along the
way-he-he-hee’.
Klassiek maar toch eigentijds!
Deze column verscheen in Erasmus
Magazine van 27 september 2007
U kunt ook: