U kunt ook:
[ Erasmus University home page | Dept.
of Philosophy home page ]
Make me over
Gijs van Oenen
Zeven maasjaren zijn voorbij. Reflecteren
aan het water is nu blindstaren op beton. Mijn faculteit, die van filosofie,
moest terug naar de campus. Moest, ja, want van heimwee had niemand last.
Het gebouwtje aan de Maas, waar wij eerst zaten, was onpraktisch maar sfeervol,
duur maar bijzonder, eigenzinnig maar bovengemiddeld. Filosofie terug naar
de campus, dat voelt als Asterix en de Galliërs die worden ingekwartierd
in kamp Petitbonum, bij de Romeinen.
En dat is vooral een kwestie van landschap,
eerder nog dan van wetenschap. Rotterdam is al jaren de stad van leefbaar,
maar de EUR doet daaraan niet mee. De Woudestein campus blijft als vanouds:
een monument van verkeerd begrepen functionalisme, van betonrot en zichtpest,
een treurig stemmende verstening van het oubollige motto: “90% transpiratie,
10 procent inspiratie”.
Onze campus is misschien nog niet puur
slooprijp, maar wel toe aan een fikse makeover. Om te beginnen natuurlijk
alle auto’s eraf; de campus blikvrij is wel het minste. In plaats van de
autogoten komen dan grachten, kanaaltjes, met water, vissen en reigers.
Universiteitbestuurders op uw snoepreisjes naar grote voorbeelden, Oxford,
Cambridge, Harvard of Stanford, let ook eens op hoe de boel er daar bijligt,
de vormgeving van het terrein, de stemming van de omgeving, in plaats van
alleen op de status, de rankings en de diners.
Over snoepen gesproken, de belangrijkste
aanwinst voor onze campus wordt iets unieks, als het aan mij ligt: een
smulbos. Dit is een van de vrolijkste uitkomsten van de vaak grimmige discussie
over het multiculturalisme. Allochtonen, zo wordt gezegd, willen maar niet
het bos in, recreëren. Zomaar wandelen is er niet bij – zij missen
node iets eetbaars, iets plukbaars, iets dat de zinnen verzet en meer prikkelt
dan louter bomen en gras en zuivere lucht. Vijgen, noten en bessen, bramen
en geurige kruiden, dát is wat eraan scheelt.
Universiteit met de meeste allochtone
studenten van heel Nederland, dit is wat u te doen staat: maak van minstens
een kwart van de campus een smulbos, als het even kan ook met een tropische
kas, daarin groeien pas echt lekkere dingen – maar met mooie Hollandse
fruitbomen komen we ook al een eind. Maak van Woudesteen een Woudenbos,
een plek om van te smullen, waar je wilt toeven, niet het hazepad kiezen.
En nog een bonus: je zult zien hoeveel gasten uit binnen-en buitenland,
geleerden zowel als studenten, opeens maar wat graag Rotterdam zullen willen
bezoeken. Zwart of wit, ze zullen beamen: Rotterdam, daar pluk je vijgebladen
en appels, en smul je van kennis.
.
Deze tekst verscheen als column in Erasmus
Magazine van 1 juli 2004
U kunt ook: