[ Erasmus University home page | Dept.
of Philosophy home page ]
Mr. King
Gijs van Oenen
Katrina is weg, maar haar gevolgen nog niet.
Ontheemden uit New Orleans
werden met bussenvol naar een onbekende, nieuwe bestemming gereden. ‘Where is they taking us?’, vroeg Nitayu Johnson, een
dienstmeisje,
zich af in de New York Times. ‘They trying to slave us. They
going to
make us pick cotton. We gon’
die.’ Haar bus kwam weliswaar veilig aan in Oklahoma, maar daar leiden
de
ontredderde geëvacueerden een nomadisch leven, geplaagd door
bureaucratie,
culturele barrières en locaal wantrouwen.
Inmiddels werd in
Washington actie ondernomen. Zoals een zorgvuldig geregisseerde
mediacampagne,
om George W. Bush als ‘caring president’ af te schilderen. Bush zelf
gebruikte
daadkrachtig het moment van nationaal drama om een blanke, rechtse en
nadrukkelijk religieuze man tot voorzitter van het Hooggerechtshof te
benoemen.
Bij de gratie Gods zitten er verder één vrouw en
één zwarte in dit negenkoppig
gezelschap, beiden allesbehalve wereldverbeteraars.
<>Het
doet mij denken aan
het bizarre verhaal van Preston King, een sympathieke hoogleraar aan
Lancaster
University die ik in 2001 ontmoette op een conferentie in Quebec. Het
jaar
daarvoor was hij voor het eerst in 39 jaar teruggeweest in zijn
geboorteland,
de Verenigde Staten. Dat zat zo. Sinds 1958 had hij vanuit London, waar
hij
studeerde, meermalen uitstel van dienstplicht gevraagd en gekregen.
Toen hij
zich echter in 1962 in persoon bij de betreffende Amerikaanse
instanties
vervoegde, ging het mis – toen men namelijk doorkreeg dat hij een neger
was.
Prompt werd zijn post niet meer aan
‘Mr. King’
geadresseerd, maar aan ‘Preston’; bovendien werd hem verder uitstel
ontzegd.
Omdat hij weigerde op zulke post te reageren, veroordeelde een - blanke
- jury
hem tot 18 maanden gevangenisstraf. King ontvluchtte daarop zijn land.
Hij
maakte in Engeland carrière in de geesteswetenschap en
publiceerde in de jaren
zeventig als eerste een gedegen boek over het onderwerp tolerantie. Ook
in
Engeland had de raciale tolerantie overigens tijd nodig, want Kings
dochter
Oona is pas de tweede zwarte vrouw die tot lid van het Lagerhuis is
verkozen.
Negenendertig jaar na dato is King eerherstel
verleend, door president Clinton. Veel andere raciale kwesties zijn
echter nog
niet hersteld. Zo laat onderzoek een rechtstreeks verband zien tussen
het
aantal doodvonnisen voor zwarten en het aantal negers dat in vroeger
tijden
werd gelyncht. En vraagt een zwarte vrouw zich nog steeds af of zij, na
een
verwoestende vloedgolf, misschien wordt afgevoerd naar een
slavenplantage. Het
water van de discriminatie staat de VS nog steeds tot de lippen.
Deze tekst verscheen als column in Erasmus
Magazine van 20 oktober 2005
U kunt ook: