Ruut Veenhoven
gepubliceerd in: H.J. van de Braak (red) 'Rationaliteit en beleid. Hoofdstukken uit de
Rotterdamse sociologie', Academisch Boeken Centrum, De Lier, 1990, ISBN 90-72015-65-7,
blz41-80
SAMENVATTING
De substantiële rationaliteit van beleid kan worden afgemeten aan de mate waarin ideële
doelstellingen worden gerealiseerd en aan de leefbaarheid van de samenleving die dat
oplevert. Beleid dat zijn eigen doelstellingen niet haalt is niet rationeel; beleid dat
die doelstellingen wel haalt maar daardoor een onleefbare maatschappij schept evenmin.
Vanuit dit gezichtspunt wordt gekeken naar de resultaten van het geheel aan sociaal beleid
dat gestalte heeft gekregen in de zgn. verzorgingsstaten. Hiertoe wordt een vergelijking
gemaakt van 23 hedendaagse 1e wereldlanden. Er wordt nagegaan of de meest uitgesproken
verzorgings-staten daaronder zich onderscheiden door een grotere gelijkheid in
levenskansen (een belangrijk ideaal-doel) en een grotere leefbaarheid. Noch het een noch
het ander blijkt het geval. De verzorgingsstaten doen het niet beter dan landen waar de
overheid zich terughoudend opstelt, maar ook niet slechter.